Göndermeli Aşk Şiirleri – 7 Şiir

Duygu ve düşünceleri konuşmaya gerek kalmadan, sadece birine yollayarak veya göndererek dışa vurmamıza sağlayan şeylerden biri de şiirler. Öyle çok şiir yazılmış ki bu vakte değin, binlerce şair çok önceden bizlerin şu anda yaşadığı duyguları hissetmiş, güzel cümleleriyle satırlara dökmüş. Göndermeli aşk şiirleri çok ama çok güzel…

Öyle çok ve öyle güzel şiirler var ki, bazen “Keşke bu şiirin dili olsa da konuşsa!” diyebildiğini duyar gibiyiz. Evet, keşke şiirlerin dili olsa… O zaman belki de çoğu şeyi biz konuşmadan bile anlatabiliriz karşıdakine. 

Eğer bu yazıyı okuyorsan, sen de şiir yoluyla hislerini anlatanlar kervanına geldin, hoş geldin! 😊

Bu yazımızda sana eski aşkına, sevdiğine veya sevgiline kelimelere dökemediğin ama dışa vurmadan da edemediğin duygularını sadece bir şiir yardımıyla kolayca hissettirebileceğin, gönderme içeren ve tam da yerine gidecek olan birkaç şiiri derledik. 

Haydi yazımızı okumaya devam et. Duygularına tercüman olacak o şiiri bul ve not etmeye başla. İşine yarayacak satırların bulunduğundan eminiz. 

Gönderme İçeren Aşk Şiirleri

Bence Şimdi Sen de Herkes Gibisin – Nazım Hikmet

Gözlerim gözünde aşkı seçmiyor

Onlardan kalbime sevda geçmiyor

Ben yordum ruhumu biraz da sen yor

Çünkü bence şimdi herkes gibisin

Yolunu beklerken daha dün gece

Kaçıyorum bugün senden gizlice

Kalbime baktım da işte iyice

Anladım ki sen de herkes gibisin

Büsbütün unuttum seni eminim

Maziye karıştı şimdi yeminim

Kalbimde senin için yok bile kinim

Bence sen de şimdi herkes gibisin

Sen Nerdesin? – Faruk Nafiz Çamlıbel

Caddeden sokaklara doğru sesler elendi,

Pencereler kapandı, kapılar sürmelendi.

Bir kömür dumanıyle tütsülendi akşamlar,

Gurbete düşmüşlerin başına çöktü damlar…

Son yolcunun gömüldü yolda son adımları,

Bekçi sert bir vuruşla kırdı kaldırımları.

Mezarda ölü gibi yalnız kaldım odamda:

Yanan alnım duvarda, sönen gözlerim camda,

Yuvamı çiçekledim, sen bir meleksin diye,

Yollarını bekledim görüneceksin diye.

Senin için kandiller tutuştu kendisinden,

Resmine sürme çektim kandillerin isinden.

Saksıda incilendi yapraklar senin için,

Söylendi gelmez diye uzaklar senin için…

Saatler saatleri vurdu çelik sesiyle,

Saatler son gecemin geçti cenazesiyle,

Nihayet ben ağlarken toprağın yüzü güldü,

Sokaklardan caddeye doğru sesler döküldü…

Ayrılık Sevdaya Dahil – Attilâ İlhan 

Açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın

En görkemli saatinde yıldız alacasının

Gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader

Uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın

Rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları

Mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan

Onu çok arıyorum onu çok arıyorum

Her yerimde vücudumun ağır yanık sızıları

Bir yerlere yıldırım düşüyorum

Ayrılığımızı hissettiğim an demirler eriyor hırsımdan

Ay ışığına batmış karabiber ağaçları gümüş tozu

Gecenin ırmağında yüzüyor zambaklar yaseminler unutulmuş

Tedirgin gülümser

Çünkü ayrılık da sevdaya dahil çünkü ayrılanlar hala sevgili

Hiçbir anı tek başına yaşayamazlar

Her an ötekisiyle birlikte her şey onunla ilgili

Telaşlı karanlıkta yumuşak yarasalar

Gittikçe genişleyen yakılmış ot kokusu

Yıldızlar inanılmayacak bir irilikte

Yansımalar tutmuş bütün sahili

Çünkü ayrılmanın da vahşi bir tadı var

Öyle vahşi bir tat ki dayanılır gibi değil

Çünkü ayrılıklar da sevdaya dahil

Çünkü ayrılanlar hala sevgili

Yalnızlık hızla alçalan bulutlar karanlık bir ağırlık

Hava ağır toprak ağır yaprak ağır

Su tozları yağıyor üstümüze

Özgürlüğümüz yoksa yalnızlığımız mıdır

Eflatuna çalar puslu lacivert bir sis kuşattı ormanı

Karanlık çöktü denize

Yalnızlık çakmak taşı gibi sert elmas gibi keskin

Ne yanına dönsen bir yerin kesilir fena kan kaybedersin

Kapını bir çalan olmadı mı hele elini bir tutan

Bilekleri bembeyaz kuğu boynu parmakları uzun ve ince

Sımsıcak bakışları suç ortağı kaçamak gülüşleri gizlice

Yalnızların en büyük sorunu tek başına özgürlük ne işe yarayacak

Bir türlü çözemedikleri bu ölü bir gezegenin soğuk tenhalığına

Benzemesin diye özgürlük mutlaka paylaşılacak suç ortağı bir sevgiliyle

Sanmıştık ki ikimiz yeryüzünde ancak birbirimiz için varız

İkimiz sanmıştık ki tek kişilik bir yalnızlığa bile rahatça sığarız

Hiç yanılmamışız her an düşüp düşüp kristal bir bardak gibi

Tuz parça kırılsak da hala içimizde o yanardağ ağzı

Hala kıpkızıl gülümseyen sanki ateşten bir tebessüm zehir zemberek AŞKIMIZ

Dilekçe – Cemal Süreya

Sokağımsan

Ben anahtarı çevirdiğim zaman

Kapanan evin kapısı değil,

Senin kapın olsun açılan.

Adresimsen,

Mektuplarım doğru dürüst gelsin;

İki kişi telefonla konuşurken

Olmayalım hemen üç kişi.

Kentimsen,

Başka kentler de girsin araya;

Daha bir sevinçle katılayım,

Şenliğimsen.

Her şeyi yaz tarihimsen,

Ama her bir şeyi;

Dilimsen,

Sen de koru biraz dilliğini.

Düşüncemsen,

Kızkardeşim pencereyi açsın;

Sorguçlu bir ışık aracılığıyla

Günyenisi dolsun içeri.

Uzat saçlarını Frigya,

Yarimsen,

Yurdumsan;

Söz ver Anadolu.

Ağulu Bir Hüzün- Ahmet Telli

Beklenmedik bir anda terk edilmişsindir bütün sevdiklerince

Suçlamak istemesen de hiç kimseyi üzünçle yanmakta yüzün

Adını bile koyamadığın bir boğunç dolmakta şimdi yüreğine

Ve usulca ağmaktadır gözlerinin peteğine ağulu bir hüzün…

Sevinç ve Hüzün- Özdemir Asaf

Sevinci kapıştılar taşımayı bilmeden,

Şimdi bilen yok, nerede oturuyor.

Köyün delisi Hüzün, yalnız kaldı yollarda

Adam-adam, sınıyor, arıyor yoldaşını…

Kıskandıran özlemi, yüzünden okunuyor.

Görünüp siliniyor o günden beri.

Sevinç bin an gözlerde, dudaklarda.

Yerini sevgilisi Hüzün’e bırakıyor.

Sevinç’se, uzaklarda hep uzaklarda…

Şöyle bir görünüyor, hemencecik uçuyor.

İşte o günden beri gözlerde, dudaklarda

Hüzün, aramaktadır, yitik yavuklusunu.

O günden beri Sevinç yerinde durmaz

Ve kişiliğini ararken uzaklarda

O günden beri kimliksiz hüzün olmaz…

Anlatamıyorum – Orhan Veli Kanık

Ağlasam sesimi duyar mısınız,

Mısralarımda;

Dokunabilir misiniz,

Gözyaşlarıma, ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,

Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu

Bu derde düşmeden önce.

Bir yer var, biliyorum;

Her şeyi söylemek mümkün;

Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;

Anlatamıyorum.

Kim Özlerdi Avuç İçlerinin Kokusunu – Can Yücel

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,

arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar

bırakılmasaydı eğer.

Dayanılması o kadar da zor değildir,

büyük ayrılıklar bile, en güzel yerde başlatılsaydı eğer.

Utanılacak bir şey değildir ağlamak,

yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer.

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık,

çalınan birinin kalbiyse eğer.

Korkulacak bir yanı yoktur aşkların,

insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer.

O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses,

hiçbir zaman duyulmasaydı eğer.

Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar,

kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.

Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,

öylesine delice bakmasalardı eğer.

Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı

belki de,

kalp, göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer.

Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece

sohbetlerinin,

son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer.

Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman,

meydan savaşlarında korkular, aşkı ağır

yaralamasaydı eğer.

Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman,

beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer.

Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla,

tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer.

O büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi,

yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer.

O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar,

son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer.

Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri,

her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer.

Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de,

dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer.

Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel,

namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer.

Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi, kısacık kestirmelerin ardından,

dokunulası ipekten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer.

Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de,

sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer.

Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine,

kulağına okunacak biri olsaydı eğer.

İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir

ayrılık gizlendiğine

belki de, kartvizitinde “onca ayrılığın birinci

dereceden failidir”

denmeseydi eğer.

Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar,

ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer.

Issızlığa teslim olmazdı sahiller,

kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle

avunmaya kalkmamış olsaydın eğer.

Sen gittikten sonra yalnız kalacağım.

Yalnız kalmaktan korkmuyorum da ya canım ellerini

tutmak isterse…

Evet Sevgili,

Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu, kim

uzanmak isterdi ince parmaklarına,

mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık

etmiş olmasalardı eğer!!

Sana Ne Yaptılar- Attila İlhan

O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi

Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin

Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında

Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin

Seni görür görmez özgürlüğümden utandım

Söyle ne içersin, çay mı kahve mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Saçların uzundu, omuzlarına akardı

Gönlümüz şenlenirdi sarışınlığından

Onlar mı kestiler, sen mi kısalttın

Gülerdin, içimize aylar doğardı

Görünmez dağların arkasından

Eski gülümsemeni beyhude aradım

O sabah mı çıkmıştın bir gün önce mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Bir çay içer misin, yoksa kahve mi

Kibritim yok, demek cigaraya başladın

Ellerin de titriyor, bir şeyin mi var

Böyle bir kız değildin sen eskiden

Sana ne yaptılar, sana ne yaptılar?

Kirpiklerin ıslanıyor durup dururken

O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi

Çok değişmişsin birden tanıyamadım.

Bir Yerde Ölüm Güzel Oluyor – Ümit Yaşar Oğuzcan

İnsan bir kere ölüyor ne fena
 Bu düzeni değiştirmeli
 Bir kere yaşamalı; çok çok ölmeli
 En büyük kederler bizim için
 Bizim için karşılıksız sevgiler
 Kör kuyular, çıkmaz sokaklar bizim için
 Dünyaya nasıl gelmişiz sormayın
 Saygı değer annelerimiz incinmesin
 Her yerim ayrı ayrı ölmeli
 Yoksa ölüm yok bana dünyada
 Bir kurşun beynime girsin
 Bir bıçak kalbime saplansın
 Kızgın bir demir dağlasın gözlerimi
 Sonra gelsin bir manga asker
 Sert bir komut; bir yaylım ateş
 Bırak kim bağlarsa bağlasın gözlerimi.
 Çok düşündüm bilek damarlarımı kesmeyi
 Rönesans öncesi devirlerden kalma zehir içmeyi
 Ve düşmeyi yüksek kulelerden mermerler üstüne
 Ayaklarıma taş bağlayıp denizler altında ölmeyi
 Yine de ölmedim görüyorsun, ölmedim
 O asağılık hesaplar, küçük korkular bırakmadı beni
 Belki de sen bırakmadın, bilmiyorum
 Bıraksaydın çoktan unutmuş olacaktın
 Halbuki şimdi benden kaçman da zor
 Anlıyorum beni sevmen de zor
 Dedim ya bir yere kadar yaşamak güzel
 Ama bir yerde ölüm güzel oluyor.

Bu kıymetli şairlerin aşk şiirlerinden sen de kendine uygun olanı seçebildiysen ne mutlu bize. Çok sevgiler! 😊

Sağlıcakla kal. 😊 Unutma, Sosyopix seni seviyor.
Şiirler ve Şairler blog.sosyopix.com‘da!